Η γενοκτονία και ο εξανδραποδισμός των Ποντίων (1919) και των Αρμενίων με θύματα περισσότερο από 1.400.000 ανθρώπους, εκ των οποίων 350.000 Ελληνοπόντιοι, έγινε στη βάση της ανόδου της τουρκικής αστικής τάξης, η οποία διεκδικούσε το έθνος – κράτος της στο πλαίσιο μιας πολυεθνικής αυτοκρατορίας (της οθωμανικής).
Το χτύπημα των βασικών ανταγωνιστών της (κύρια της ελληνικής και αρμενικής αστικής τάξης) αποτελούσε απαραίτητη προϋπόθεση για την εδραίωση της κυριαρχίας της στον συγκεκριμένο γεωγραφικό – οικονομικό χώρο.
Οι εθνικές μειονότητες αξιοποιούνταν από τις αντίστοιχες άρχουσες τάξεις τους ως ασπίδα και μοχλός πίεσης για την προώθηση των δικών τους συμφερόντων, τις εξέθεταν άμεσα στα πυρά του εκάστοτε αντιπάλου. Οι σφαγές, οι εθνοκαθάρσεις, οι προσφυγοποιήσεις, οι αναγκαστικές αφομοιωτικές πολιτικές κ.ο.κ. ήταν κοινός παρονομαστής στα Βαλκάνια (και όχι μόνο), όπου οι λαοί πλήρωσαν με το αίμα τους τις μεγαλοϊδεατικές επιδιώξεις των εθνικών τους αστικών τάξεων.
Η ελληνική αστική τάξη και οι πολιτικοί εκφραστές της τότε εποχής φέρει τεράστια ευθύνη, αφού και αυτή, για τους δικούς της λόγους, δεν παρείχε καμία βοήθεια στον ποντιακό ελληνισμό. Με τις βλέψεις του ελληνικού κεφαλαίου στραμμένες στην ιδιαίτερα πλούσια περιοχή της Μικράς Ασίας, ο Πόντος ερχόταν σε «δεύτερη μοίρα». Έτσι, υποτιμήθηκε η οργάνωση ή βοήθεια οποιασδήποτε μορφής προς τον Πόντο.
Η ελληνική αστική τάξη και οι πολιτικοί εκφραστές της τότε εποχής φέρει τεράστια ευθύνη, αφού και αυτή, για τους δικούς της λόγους, δεν παρείχε καμία βοήθεια στον ποντιακό ελληνισμό. Με τις βλέψεις του ελληνικού κεφαλαίου στραμμένες στην ιδιαίτερα πλούσια περιοχή της Μικράς Ασίας, ο Πόντος ερχόταν σε «δεύτερη μοίρα». Έτσι, υποτιμήθηκε η οργάνωση ή βοήθεια οποιασδήποτε μορφής προς τον Πόντο.
Την κρίσιμη ώρα, όπως αναφέρει ο διοικητής της Ελληνικής Μεραρχίας του Καυκάσου Ι. Καλτσίδης, «οι Έλληνες αρχηγοί της πρωτεύουσας του Πόντου αναγκάστηκαν να φύγουν και ο λαός έμεινε με τα όπλα στα χέρια, εκτεθειμένος στην τουρκική προέλαση, δίχως οδηγίες, δίχως αρχηγούς και πρόγραμμα ενεργειών…». Σε μια σύγκρουση, όπου οι αντίπαλες αστικές τάξεις (ελληνική και τουρκική) στρατεύτηκαν πίσω από αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα (της Αντάντ και των Κεντρικών Δυνάμεων αντίστοιχα), οι λαοί της περιοχής δεν αποτελούσαν τίποτε περισσότερο παρά κρέας για τα κανόνια των αντιπάλων, διαπραγματευτικά χαρτιά και πιόνια σε μια γεωστρατηγική σκακιέρα.
Ακόμα και όταν κορυφώθηκε το δράμα του ποντιακού λαού, οι κανονιοφόροι και οι πρεσβείες των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της Ευρώπης και των ΗΠΑ δεν έκαναν απολύτως τίποτε για να εμποδίσουν τις σφαγές ή για να σώσουν τους ανθρώπους που κινδύνευαν. «Όλα αυτά διαδραματίζονταν μπροστά στα μάτια των πρεσβευτών των ξένων δυνάμεων», αναφέρει ένας Πόντιος αντάρτης στην αυτοβιογραφία του, «και αυτοί αδιαφορούσαν!». Αντιθέτως, γράφει ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, «οι άθεοι κομμουνιστές (σ.σ. οι Σοβιετικοί) εφάνησαν περισσότερον χριστιανοί από τους “χριστιανούς” Αγγλογάλλους», στέλνοντας πλοία και μεταφέροντας τους δοκιμαζόμενους πληθυσμούς στην ασφάλεια.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τη σφαγή και προσφυγοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων, καταβλήθηκαν μεγάλες προσπάθειες, ώστε τα γεγονότα της εποχής να απογυμνωθούν από την ουσία τους, να συγκαλυφθούν τα πραγματικά τους αίτια και τα ιστορικά συμπεράσματα να μη γίνουν κτήμα των Ποντίων, αλλά και γενικότερα του ελληνικού λαού.
Ακόμα και όταν κορυφώθηκε το δράμα του ποντιακού λαού, οι κανονιοφόροι και οι πρεσβείες των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της Ευρώπης και των ΗΠΑ δεν έκαναν απολύτως τίποτε για να εμποδίσουν τις σφαγές ή για να σώσουν τους ανθρώπους που κινδύνευαν. «Όλα αυτά διαδραματίζονταν μπροστά στα μάτια των πρεσβευτών των ξένων δυνάμεων», αναφέρει ένας Πόντιος αντάρτης στην αυτοβιογραφία του, «και αυτοί αδιαφορούσαν!». Αντιθέτως, γράφει ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, «οι άθεοι κομμουνιστές (σ.σ. οι Σοβιετικοί) εφάνησαν περισσότερον χριστιανοί από τους “χριστιανούς” Αγγλογάλλους», στέλνοντας πλοία και μεταφέροντας τους δοκιμαζόμενους πληθυσμούς στην ασφάλεια.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τη σφαγή και προσφυγοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων Ποντίων, καταβλήθηκαν μεγάλες προσπάθειες, ώστε τα γεγονότα της εποχής να απογυμνωθούν από την ουσία τους, να συγκαλυφθούν τα πραγματικά τους αίτια και τα ιστορικά συμπεράσματα να μη γίνουν κτήμα των Ποντίων, αλλά και γενικότερα του ελληνικού λαού.
Όποτε τα φτωχά λαϊκά στρώματα στοιχήθηκαν με τις επιδιώξεις των εκμεταλλευτών τους, μετατράπηκαν σε βόλια για τα όπλα τους.
Τι είχαν να χωρίσουν εκείνοι που, μέχρι να γίνουν «εχθροί», ζούσαν ειρηνικά αναμεταξύ τους, στενάζοντας εξίσου από την εκμετάλλευση του συχνά ομοεθνούς τους εργοδότη, τοκογλύφου κ.ο.κ.;
Όταν οι Πόντιοι (και Μικρασιάτες) πρόσφυγες ήρθαν στην Ελλάδα, βρέθηκαν αντιμέτωποι με την απαξίωση του ελληνικού αστικού κράτους και του πολιτικού του προσωπικού (φιλελεύθερου, κεντρώου και δεξιού), που τους στοίβαξαν όπως – όπως σε συνοικισμούς – γκέτο, τους παρέδωσαν στην άγρια εκμετάλλευση των καπιταλιστών (που «άδραξαν» την ευκαιρία, ρίχνοντας τα μεροκάματα και περιορίζοντας δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης συνολικά) κ.λπ.
Ταυτόχρονα, οι πατριδοκάπηλοι φασίστες της εποχής (πολιτικοί πρόγονοι των σημερινών χρυσαυγιτών) τους αποκαλούσαν χυδαία «τουρκόσπορους», κραύγαζαν για τον «εξαγνισμό» των πόλεων από την παρουσία τους και οργάνωναν δολοφονικά πογκρόμ στους συνοικισμούς τους.
Ταυτόχρονα, οι πατριδοκάπηλοι φασίστες της εποχής (πολιτικοί πρόγονοι των σημερινών χρυσαυγιτών) τους αποκαλούσαν χυδαία «τουρκόσπορους», κραύγαζαν για τον «εξαγνισμό» των πόλεων από την παρουσία τους και οργάνωναν δολοφονικά πογκρόμ στους συνοικισμούς τους.
Οι τακτικές των εκμεταλλευτών απέναντι στους λαούς και τους πρόσφυγες, παραμένουν ίδιες ένα αιώνα μετά από την γενοκτονία των Ποντίων..!
Αυτό το αποδεικνύει με τον τραγικότερο τρόπο, μια νέα γενοκτονία, αυτή του λαού της Παλαιστίνης από το κράτος χωροφύλακα – το Ισραήλ, με τις πλάτες των ΗΠΑ – ΕΕ..!
Τα τελευταία γεγονότα στην Παλαιστίνη, έρχονται να προστεθούν στην κατοχή, στον αποκλεισμό και τους ισραηλινούς εποικισμούς που χρόνια βιώνουν οι Παλαιστίνιοι, ρίχνοντας κι άλλο «λάδι στη φωτιά» που καίει στη Μέση Ανατολή, των εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών και προσφύγων..!
Η ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, που είτε καλύπτουν ανοιχτά την επιθετικότητα του Ισραήλ, είτε κάνουν σαν να μην ξέρουν τίποτα για το έγκλημα, είτε στηρίζουν την πολιτική των «ίσων αποστάσεων» ανάμεσα στον θύτη και στο θύμα, έχουν ευθύνη και συμβολή σ’ αυτήν την εξέλιξη.! Το ελληνικό ΥΠΕΞ, στηρίζει ξεδιάντροπα τον θύτη, μιλώντας για «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», ωστόσο και για τους προηγούμενους που έκαναν μπίζνες με το Νετανιάχου, τα πράγματα είναι απλά.., ο Μπάιντεν, οι ΗΠΑ και η ΕΕ, είναι αθώοι του αίματος…! Δεν είναι τυχαίο ότι τα κόμματα αυτά αρνούνται σταθερά να υλοποιήσουν την απόφαση της Βουλής από τον Δεκέμβρη του 2015 για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους..!
Τα τελευταία γεγονότα στην Παλαιστίνη, έρχονται να προστεθούν στην κατοχή, στον αποκλεισμό και τους ισραηλινούς εποικισμούς που χρόνια βιώνουν οι Παλαιστίνιοι, ρίχνοντας κι άλλο «λάδι στη φωτιά» που καίει στη Μέση Ανατολή, των εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών και προσφύγων..!
Η ελληνική κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, που είτε καλύπτουν ανοιχτά την επιθετικότητα του Ισραήλ, είτε κάνουν σαν να μην ξέρουν τίποτα για το έγκλημα, είτε στηρίζουν την πολιτική των «ίσων αποστάσεων» ανάμεσα στον θύτη και στο θύμα, έχουν ευθύνη και συμβολή σ’ αυτήν την εξέλιξη.! Το ελληνικό ΥΠΕΞ, στηρίζει ξεδιάντροπα τον θύτη, μιλώντας για «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», ωστόσο και για τους προηγούμενους που έκαναν μπίζνες με το Νετανιάχου, τα πράγματα είναι απλά.., ο Μπάιντεν, οι ΗΠΑ και η ΕΕ, είναι αθώοι του αίματος…! Δεν είναι τυχαίο ότι τα κόμματα αυτά αρνούνται σταθερά να υλοποιήσουν την απόφαση της Βουλής από τον Δεκέμβρη του 2015 για την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους..!
Έναν αιώνα μετά τη Γενοκτονία των Ποντίων, ο ιμπεριαλισμός συνεχίζει να γεννά πολέμους, σφαγές, προσφυγιά κ.λπ. Οι οργανισμοί του τύπου ΕΕ και ΝΑΤΟ συνεχίζουν να αναχαράσσουν τα σύνορα της ευρύτερης περιοχής, εγκυμονώντας νέους κινδύνους για τους λαούς.
Ποια καλύτερη τιμή, επομένως, για τη μνήμη, την Ιστορία του ποντιακού λαού, από την πάλη για να μη ζήσει ποτέ ξανά κανείς λαός αυτά που υπέστη ο ίδιος και από τον αγώνα ενάντια στους φορείς και τα γενεσιουργά αίτια της εκμετάλλευσης, των πολέμων και της προσφυγιάς; Κόντρα και έξω από ψεύτικα αστικά διλήμματα οποιασδήποτε απόχρωσης; Ενάντια στο δηλητήριο του σοβινισμού, του εθνικισμού και του φασισμού;
Ποια καλύτερη τιμή, επομένως, για τη μνήμη, την Ιστορία του ποντιακού λαού, από την πάλη για να μη ζήσει ποτέ ξανά κανείς λαός αυτά που υπέστη ο ίδιος και από τον αγώνα ενάντια στους φορείς και τα γενεσιουργά αίτια της εκμετάλλευσης, των πολέμων και της προσφυγιάς; Κόντρα και έξω από ψεύτικα αστικά διλήμματα οποιασδήποτε απόχρωσης; Ενάντια στο δηλητήριο του σοβινισμού, του εθνικισμού και του φασισμού;